خط خطی هفتم

بس که این عشق برایم تلخ گشت                           از سرزنش نفس کشیدن هم سخت گشت

هنگام نوازش نامه ی آن پر جفا                                                 حلقم  اندود درد و زهر گشت

این که حالم چیست نمی دانم اما                           زهر هم چون نوش داروی بعد از مرگ گشت

به کدام دیار ذکر درد خطاست                                              که مرهم تو بدتر از خود درد گشت

من ماندم و این سیلاب بی جواب                                  بهر عشق کوه اعتقادم چون گرد گشت

این بود پایان تلخ موعود همیشگی                           آتش مهرم بر همه ی این عالم سرد گشت

                                                                                                  91/11/7

                                                                                                 1 بامداد