خط خطی بیست و دوم

الا ای بلبل محزون بخوان آواز این محنت                     که بود از باغ مه رویان خزانی سهمگین سهمت
تو ای پروانه ی مفتون بسوز از سوز محبوبت                        وفادار غم یاری ، سماع سوختن رسمت
تو ای معشوقه ی جان ها فدای تو من و ما ها                      از آن روزی که تابیدی فرو رفتیم در حیرت
به جان ما هواداران ، تورا بر جان ما رحمی                  مکن ما را رها بی خود که می میریم از حسرت
کلامی ازفضای دل ،صبا بر صاحب منزل                           رسان این جمله ی مارا ، ندارد انتها عشقت