حط خطی بیستم

منتی برگردنم بنهاده یار                                کرده ما را با نگاهش بی قرار

پلک چون برهم زند صبرم رود                       ماه شب را چون ببینم در حصار

چشم او چون تر شود بیچاره من                       گم کند خورشید من ابر بهار

این چه تشبیهی است بر یارم کنم ؟       ماه و خورشید از عیون اش شرمسار

دور او گشتن به جد بی حاصل است                من پیاده ناز او کش، او سوار

از بزرگی حبیبم بس همین                              او مثال کوکب و من چون غبار  

عهد بسته این فلک با غصه ها                    تا بر آرد مهر او از روزگار من دمار

   گر سر کین دارد او با طالب اش                        می دهم در راه او دار و ندار