خیابان انقلاب-خیابان ولیعصر

یک شب

غریب ،

زیر باران ،

تنها ،

به جستجوی تو برخاستم.

بی آنکه بدانم تو کیستی ، اهل کجایی ، چشمانت چه رنگی است ؛

این چه قدرتی است که مرا خستگی ناپذیر می سازد ؟!

تو را شناختم از پیاده آمدنت زیر باران ،

از چتری که بسته بود ،

از بارانی که می بارید ،

تو را شناختم چون برگ ها را لگد نمی کردی ،به سان نوازش درخت ، به سان عشق.

تو را شناختم ار دلهره ی ناگهانی ام  ،

از یخ زدن گونه هایم .

تو را می شناسمت ؛

به بارانی که هنوز می بارد ؛

به تنهایی که هنوز ادامه دارد...

خط خطی نوزدهم

تا ابد غافل ازین عاشق  ویرانه نشین شو                      برو و با دگران همسفر و یار و قرین شو

من نالایق و سودای تو و خشکی حاصل                    بر ای گل برو در باغ حریف سرخ ترین شو

هوس کعبه کجا یار کجا و من زندیق                         برو چون قهر خدا سوز دل و داغ جبین شو

دل مشتاق تپنده نه چو مرده نه چو زنده                            برو بر صوت غمت همچو طنین شو

تو بتاب ای مه من تابش تو باقی و مانا                        برو با نور رخت قصّه کن ِ ماه و زمین شو

برو جانا برو با رفتن خود جان ز تنم بر                                       برو گر شاد بُدی باز همین شو

؟/؟/؟

پ.ن : مژده ، از امتحانات سر بلند بیرون اومدم :) ، لکن از نمره 20 خبری نبود (ضمنن اندیشه اسلامی پایین ترین نمره ام بود)

پ.ن 2 : تاریخ این شعر یادم نیست ، کاغذشو زیر تخت پیدا کردم ، بعد از مدت ها...