بهشت گمشده
دل سرا پرده ی محبت اوست....بهشت گمشده
دل سرا پرده ی محبت اوست....خط خطی سوم
دنبال تو می گردم ، خواهان توام؛
در پی نوازش گیسوهایت....
تلاطمی در نفس های تو یافته ام
تلاطمی که زنگار کهنه آیینه ی غم هایم را پاک می کند.
آیینه که خود بی حجاب خودم را در آن می بینم....
دست های تو ، داستان قهر و آشتی کودکانه....
و لبهای سردت که یاد آور تلخ ترین خنده های دروغین روزگاران جاوید تنهایی من و توست.
تلخی مشترک....
چگونه ترک ات گویم ،که نگاه کردن به سکوت خالی بی تفاوت ات نیز برای چشمان بی اعتمادم شیرین است.
بغض های نیم شبانم برای تو ،بغض ها و اشکهایی ناشی از دردهای مسموم قلبم...
اشکهایی که خبر از عروج می دهد و گاهی هم زوال....
شب هرگز کامل نیست
نشان به آن نشان که من می گویم
نشان به آن نشان که من اطمینان می دهم
در انتهای غم همیشه پنجره ای باز است،
پنجره ای روشن.
پل الوآر
نشان به آن نشان که من می گویم
نشان به آن نشان که من اطمینان می دهم
در انتهای غم همیشه پنجره ای باز است،
پنجره ای روشن.
پل الوآر
خط خطی دوّم
آسمان شب ، گورستانی است پر از اجساد عاشقان مطرود معدوم.
در تاریکی مرموز این گورستان قلبهای شعله ور این عاشقان مغلوب هویداست.
قلوبی که هرگاه به یاد مقدس معشوق خویش می افتند ،
آتش سینه هایشان بیشتر به لایتناهی شعله می کشد.
چشمک ستاره.....
خط خطی اوّل
خدا را لحظه ای حال زارم ببین عشق و رسوایی کارم ببین
بس که هجر و اشتیاقش داشتم حال قلب و جان پر خارم ببین
بس که فرهادی نمودم ، زان رو از رقیبم قصه ی شیرینی یارم ببین
شب هجران کم کشیدی و ندانی روز من زعشق تو منصور گشتم بر سر دارم ببین
کم کن استهزا خدا را بی وفا من خراب تو شدم ، آوار دیوارم ببین
بس که لرزیدم ز سوزت ، ریختم حال صوت از خود و عشق تو بیزارم ببین
مهر ورزیدم جفا دیدم بسی ضربه های خنجرت بر قلب بیمارم ببین
تو دعای هر قنوتم بوده ای ، اینک بیا بی هدف بودن چو پرگارم ببین
هر شب از یاد تو اشکی ریخته تو بیا و ابر پر بارم ببین
پ.ن 1: این شعرو 1 ماه پیش گفتم ، خیلی دوسش دارم ! شعر مث ِ بچه ی آدم می مونه ، کپی نکنید لطفا :)
بعد از مدت ها
1- خیلی وقته از وبلاگ نویسی دور بودم ، این وبلاگ رو وقتی راه انداختم که "زمزمه ی مرداب" رو با تمام خاطره هاش ، با تمام قصه ها و غصه هاش بستم (برای همیشه) ؛
نکته ی باحال : انگار یه نفر منتظر بوده من وبلاگو حذف کنم ، دوباره زمزمه ی مردابو با همون آدرس و اسم ثبت کرده (راستش وقتی اینو دیدم دلم گرفت.....)
2-احتمالا فکر می کردم (شایدم مطمئن بودم ، نمی دونم) پرده ی اول نمایشنامه ی زندگیو اینجا بنویسم....
3-طول کشید ، اما الان با آرامش نسبی شروع کردم.
گفتم یا نگفتم ؟!
چه مدت است که اشیا
به حرف‌های ما گوش می‌دهند
و به جدی‌ترین آنها
می‌خندند؟
علیرضا حسینی
پ.ن : بعد مدت ها برگشتم ، با کلی خاطره ی خوب و بد
به حرف‌های ما گوش می‌دهند
و به جدی‌ترین آنها
می‌خندند؟
علیرضا حسینی
پ.ن : بعد مدت ها برگشتم ، با کلی خاطره ی خوب و بد