بهشت گمشده
دل سرا پرده ی محبت اوست....بهشت گمشده
دل سرا پرده ی محبت اوست....خط خطی هشتم
من را و لعل نابت ، بوده است گفتگویی می میرم از خمارش گر چاره ای نجویی
دُردی است زهر آلود قعر پیاله هایت مشتاق آن دو چشمم تا فاش خود بگویی
محصور ِ هایِ آهِ عاشق شود ستمکار قول وفا چو دادی باید که ره بپویی
تا ثقل ِ روز ِ محشر درگیر نهی لای ام تا از دلیل فعلت بر عادلان بگویی
روزی که تو بفهمی ، حدّ و حساب حُـــبّم تو می روی به برزخ ، من هم روم به سویی
1392/2/22
23:30
پ.ن : این وبلاگ کم کم داره جای کاغذ های کاهی چرک نویسم رو می گیره
پ.ن2 : دنبال مخاطب نباشید ، هر چند که شعر گفتن و رنج کشیدن لازم و ملزوم همدیگه هستن !
پ.ن 3 : هر کس خوند می تونه یک اسم برای این شعر پیشنهاد کنه
خط خطی هفتم
هنگام نوازش نامه ی آن پر جفا حلقم اندود درد و زهر گشت
این که حالم چیست نمی دانم اما زهر هم چون نوش داروی بعد از مرگ گشت
به کدام دیار ذکر درد خطاست که مرهم تو بدتر از خود درد گشت
من ماندم و این سیلاب بی جواب بهر عشق کوه اعتقادم چون گرد گشت
این بود پایان تلخ موعود همیشگی آتش مهرم بر همه ی این عالم سرد گشت
91/11/7
1 بامداد
خط خطی ششم
ای که بهار من تویی بی تو ببین خزان شدم هین تو نشانی ام مجو ، غریب بی نشان شدم
بلبل بی گلم مرا نیست دلیل زندگی فقر نگاه تو که شد نیست شدم فغان شدم
بی تو و با روایتت روز و شبم می گذرد رحم نمی کنی ولی نادیِ اَلاَمان شدم
جام شدم به دست تو بوسه ی تو امید من ریختی ام زمین ولی بر قدمت روان شدم
چون به خدا کنم گله؟چون که هنوز عاشقم عشق تو بس مرا که من زنده ی دو جهان شدم
92/1/20
00:30 بامداد
پ.ن : جالبه ، تصمیم میگیری شب رو بیدار بمونی تا درس بخونی ، بعد ، بعد جای درس خوندن می شینی و خزعبلات بالا رو میگی
به نوعی خط خطی ، شاید !
پ.ن : کلا" عاشق تذهیب می باشم.واسه همینم ناشیانه سعی کردم یه چیزی در بیارم.
پ.ن 2 : این نقاشی ها رو برای یکی از عزیزترین موجودات روی زمین کشیده بودم؛ حیف که یه کپی ازشون نگرفتم !
پ.ن 3 : کسی کلاس آموزش تذهیب توی تهران می شناسه ؟
خط خطی پنجم
چشم بر کوچه ی پر از درخت توت خواهم دوخت
مثل پروانه ی کلیشه ای شعر های حافظ ، مثل آتشی که در باغ از فرط شوق روشن کردم ،
بی وقفه ، خواهم سوخت
روز و شب ،دم به دم ،خواب یا بیدار
بوی تو را می جویم
دست خودم نیست
به اشتباه
گاهی
گلهای رازقی ایوان را می بویم
چشمان تو را می کشم در شعرم
گاهی انتظار
راهی می شوم هر دو شنبه
پای پیاده ، سوی میعادگاه ، آری ، خیلی ساده
می روم به دیارم با قطار
در ایستگاه های بین راه
با یک سیگار
یاد تو می کنم
تو هم مرا به خاطر بسپار
قول داده بودی ! مگر نه
مرا یاد آر
مردی با یک نام و هزاران شخصیت مستعار
نیمه شب های تابستانی ،که همه در خوابند ، حتی تو خودت
من در رویای توام
در تاریکی پر پیچ و خم روشن گون
تو را می بینم
یادش به خیر
زیر همین آسمان دستهای تو در دستم
قدم زنان ، دوتایی
گفتی همیشه کنارت می مانم
سر بر سینه ات می گذارم
یادش به خیر
هنوز ، محو چشمهای تو هستم
زیر قولت زدی اما
همچنان عاشقت هستم
پ.ن : روزگاری از شعر نو خوشم نمی آمد ، اما حالا آلوده اش گشتم :)
خط خطی چهارم
ای مهِ مه روی من ای مهربان دلجوی من دل ربودی و فزودی دردم ای داروی من
دیده ات را دام کردی و نگاهت ناوکی صید صیادی نمودی و ربودی خوی من
من که مشتاقم تو را از بی نصیبانم ولیک بر رقیبم می دهی ساغر چنین در کوی من
تو مرا هم خانه و کاشانه ای ای دلبرا ده ندایی تا ز جانم بشنوی یاهوی من
سوختم در آتش عشقت نکردم من گله یاد اگر آری مرا بستان شود هر سوی من
روزگاری گر گذشت و گر ندیدی تو مرا دان ز حسرت بر سپیدی می زند گیسوی من
بی وفا یارا نما تو جلوه ای در دم ببین من شبانت می شوم تو هم درخت طور من
ای که این شعرم به جان آمد برای تو کنون گرچه من محرم نباشم رو نگیر از روی من
نازنین جانا کنی چون لمحه ای تو عشوه ای صد زلیخا هم ببینم نشنفت او بوی من
91/10/19
پ.ن : به تحریک دوست ملعونم "علی" در بلاگ قرار گرفت :)
خط خطی سوم
دنبال تو می گردم ، خواهان توام؛
در پی نوازش گیسوهایت....
تلاطمی در نفس های تو یافته ام
تلاطمی که زنگار کهنه آیینه ی غم هایم را پاک می کند.
آیینه که خود بی حجاب خودم را در آن می بینم....
دست های تو ، داستان قهر و آشتی کودکانه....
و لبهای سردت که یاد آور تلخ ترین خنده های دروغین روزگاران جاوید تنهایی من و توست.
تلخی مشترک....
چگونه ترک ات گویم ،که نگاه کردن به سکوت خالی بی تفاوت ات نیز برای چشمان بی اعتمادم شیرین است.
بغض های نیم شبانم برای تو ،بغض ها و اشکهایی ناشی از دردهای مسموم قلبم...
اشکهایی که خبر از عروج می دهد و گاهی هم زوال....