خط خطی دوّم

آسمان شب ، گورستانی است پر از اجساد عاشقان مطرود معدوم.

در تاریکی مرموز این گورستان قلبهای شعله ور این عاشقان مغلوب هویداست.

قلوبی که هرگاه به یاد مقدس معشوق خویش می افتند ،

آتش سینه هایشان بیشتر به لایتناهی شعله می کشد.

چشمک ستاره.....

خط خطی اوّل

خدا را لحظه ای حال زارم ببین                                              عشق و رسوایی کارم ببین

بس که هجر و اشتیاقش داشتم                                          حال قلب و جان پر خارم ببین

بس که فرهادی نمودم ، زان رو                                     از رقیبم قصه ی شیرینی یارم ببین

شب هجران کم کشیدی و ندانی روز من               زعشق تو منصور گشتم بر سر دارم ببین

کم کن استهزا خدا را بی وفا                                       من خراب تو شدم ، آوار دیوارم ببین

بس که لرزیدم ز سوزت ، ریختم                              حال صوت از خود و عشق تو بیزارم ببین

مهر ورزیدم جفا دیدم بسی                                     ضربه های خنجرت بر قلب بیمارم ببین

تو دعای هر قنوتم بوده ای ، اینک بیا                                    بی هدف بودن چو پرگارم ببین

هر شب از یاد تو اشکی ریخته                                                    تو بیا و ابر پر بارم ببین

پ.ن 1: این شعرو 1 ماه پیش گفتم ، خیلی دوسش دارم ! شعر مث ِ بچه ی آدم می مونه ، کپی نکنید لطفا :)

پ.ن 2 : در حالی دارم این مطلبو براتون می نویسم که تصنیف کاروان بنان رگ خاطرات سیاه و سفید رو توی وجودم قلقلک میده :)